Rozdział 12 "Troska i przeprosiny"

~ Narrator ~

Nastolatkowie błąkali się po lesie i szukali swojej przyjaciółki  już ponad godzinę. Nigdzie jej nie było, a przeszukali naprawdę już spory teren.  Riker poszedł sam, trzeba przyznać, że był lekko wystraszony, Ell i Matt, zostali przy namiotach w razie gdyby Maggie się pojawiła. Alex i Rocky poszli na południe od obozu, lecz po chwili dołączyli do nich Rydel i Ross. Brunet chcąc zrobić bratu na złość przytulił zmęczoną Alex.

- Aaaa, matko jak mi się chce spać. - Wymamrotała wtulając się w przyjaciela. Blondyn chcąc zapobiec takiej sytuacji wykrzyczał.

- Ooooo zbiorowy przytulas powiadacie? Delly no chodź do nich, przecież nas zapraszają. - Powiedział z wymuszonym uśmiechem i pociągnął siostrę w stronę pary. Po chwili cała czwórka robiła big hug.

- Ej dobra, trzeba się otrząsnąć i iść szukać Mag. - Powiedziała Rydel i razem z przyjaciółmi z powrotem ruszyli w głąb lasu. Idąc, nagle drogę przebiegł im szop. W końcu to las. Dziewczyny po tych opowiastkach chłopców wystraszone wskoczyły na ręce towarzyszy. Delly wdrapała się na plecy Rocky'ego, a Alex na ręce Rossa.

- Spokojnie, nie może wyczuć twojego strachu mała. - Zaśmiał się blondyn stawiając przyjaciółkę na ziemi.

- Ygh, odpierwiastkuj się ode mnie, skąd niby miałam wiedzieć, że to szop?- zapytała z wyrzutem, po czym dodała -... i co wy macie z tą małą?

- Nic, po prostu to słodkie no i co by tu jeszcze... a no tak! Jesteś maleńka. - Powiedział Rocky łapiąc dziewczynę, za rękę.

- No tak, wielkoludy się znalazły. - dziewczyna puściła rękę bruneta i podbiegła do przodu do Pinki, zostawiając z tyłu braci. Złego Rossa i rozbawionego Rocky'ego.

~ Riker~

No ej! To już są jakieś jaja chyba! Chodzę po tym lesie już dłuższy czas, a po brunetce ani śladu.

- Mag!! Maggie, odezwij się w końcu! - darłem się co sił w płucach, aż nagle usłyszałem piosenkę.

- There's only one life 

It's right here, it's right now 

What is pain 

Do you really wanna live this way? 

Do you really wanna live this way? 

Only one life 

It's right here, it's right now 

What is pain 

Do you really wanna live this way? 

Tell me do you wanna live this way? - głos był słaby, ale z każdym moim krokiem stawał się mocniejszy i mocniejszy co oznaczało, że zbliżam się do wykonawcy. Przypomniało mi się jak Mag kiedyś śpiewała dla mnie. Jej głos i ten są wręcz identyczne. Nie zwlekając zacząłem biec przed siebie. dobiegłem do jakiegoś pomostu czy co to tam było i zobaczyłem moją przyjaciółkę, ciągle śpiewającą  ten refren. Z tego wszystkiego sam zacząłem nucić tę piosenkę. Tak jakoś melodia utknęła mi w głowie. Wracając. Maggie zobaczyła mnie, wstała i słodko sie uśmiechnęła. O nie, nie tym razem, tak łatwo się nie poddam! Kiedy chciała mnie przytulić, przerzuciłem ją sobie przez ramię i udałem się w kierunku naszego noclegu. Po jakiś piętnastu minutach byłem na miejscu. Napisałem do każdego, że mogą wracać. Wpakowałem ledwo żywą przyjaciółkę do namiotu, nakryłem ją i czekałem aż zaśnie. Dziesięć minut później ona spała, a ja słyszałem z zewnątrz śmiechy przyjaciół. 

- No nareszcie! - powiedziałem wystawiając głowę z namiotu

- Gdzie ona jest? Juz ja jej dam popalić, nie będzie mnie straszyła gnida jedna! - oho u Alex uruchomił się bulwers

- Spokojnie, jutro z nią porozmawiamy NA SPOKOJNIE.- podkreśliłem i wymownie spojrzałem na Alex oraz Matta. Skoro Alex jest taka wybuchowa, a Matt to jej kuzyn, to może być taki jak ona albo jeszcze bardziej. Wtedy to tragedia. 

- Dobra, nie wiem jak wy, ale ja mam jeszcze ochotę na sen. Więc ten...no...pa! - szesnastolatka pożegnała się i poszła w stronę zielonego namiotu. 

- Al, czekaj na mnie! - krzyknął Rocky i już po chwili znalazł się obok dziewczyny. 

- My też już pójdziemy. - powiedziała Rydel i pociągnęła Rossa za sobą. 

- A Ty Matt nie idziesz? - zapytałem zdziwiony 

- Nie. wolę nie oglądać paszczy Ratliffa, bo jeszcze mu ją uszkodzę! - yup! miałem racje, jest tak samo wybuchowy jak blondyneczka. 

- Czego, ludzie o co poszło? - szczerze to miałem już dość wrażeń jak na jeden dzień.

- Ty nie widzisz, jak on się zachowuje?! Stary obwinia mnie i Delly o wszystko, a sam nie widzi siebie! Toi on ją rani, nie ja. Po prostu się martwię, może znam ją krótko, ale naprawdę bardzo bardzo lubię!

- Easy! Wrzuć na luz. To w końcu Ratliff i Rydel. Przyznaję nigdy nie było tak źle, ale się pogodzą. Moja siostra ma miękkie serce. 

- No właśnie o to mi chodzi. Ile razy ona będzie wybaczała, a on ranił? Riker zrozum to jest błędne koło. W końcu ona będzie miała dość tego wszystkiego, tylko kiedy w końcu powie sobie KONIEC i przestanie być taka miękka?! 

- To już jej sprawa. Pamiętaj, rydel ma miękkie serce, ale nie da sobą pomiatać. Pamiętaj też, że jest królową zemsty i potrafi człowieka zniszczyć psychicznie albo fizycznie. Nie żebym Cię straszył, ale wiesz. - powiedziałem i poklepałem po plecach zmieszanego przyjaciela po czym dodałem - Dobranoc. - i z powrotem schowałem się w namiocie zostawiając szatyna samego. 

~ RANEK GODZINA 9:00~ 

~ Ross~

Aaaaaa.- ziewnąłem- o matko, jak ja się nie wyspałem. Powody? Tak dokładnie to są dwa. Rydel i twardość pod plecami. Mojej siostrze chyba się coś śniło, albo po prostu chciała, żebym się jej posunął bo strasznie mnie skopała, a do tego było mi mega niewygodnie. Leżałem tak i rozmyślałem, kiedy nagle usłyszałem śmiechy, piski i ogólnie odgłosy dobrej zabawy. Kto to może być? Otworzyłem namiot i wyszedłem na dwór. No proszę i jakie zaskoczenie mnie tam zastało. Otóż zobaczyłem Alex i Rocky'ego ganiających, chichrających i oblewających się wodą! Podobnie jak ja całemu zdarzeniu przyglądał się Matt i Ellington. Kuźwa, taki stary chłop, a oblewa się wodą z szesnastolatką. 

Te piski chyba nie obudziły tylko mnie, bo po chwili z sąsiadującego namiotu wyłoniła się postać skatowanej Maggie, trzymającej się za głowę. Hahaha, no tak! Kac morderca, nie ma serca! 

- CO TU SIĘ DO CHOLERY JASNEJ DZIEJE??!!- wrzasnęła, na co Alex gwałtownie się zatrzymała, a mój brat na nią wpadł. Biedna. Być przygniecioną przez takiego słonia. - DŻECIE SIĘ JAKBY WAS ZE SKÓRY OBDZIERALI!! ZAMKNĄĆ MORDY! - brunetka kontynuowała ochrzanianie ich. 

- A co Magguś, główka boli? - Al wyczołgała się spod Rocky'ego i zaczęła droczyć się z przyjaciółką.

- Słuchaj, jeśli nie chcesz wrócić do domu posiniaczona to radzę Ci się zamknąć! - wywarczała siedemnastolatka.

- Uhuhu uważaj bo się przestraszę. 

- Zaraz się przestraszysz. Dobrze wiesz na co mnie stać! 

- No dawaj mądralo! - ostatnie słowo należało do Alex. Dziewczyny już chciały się na siebie rzucać, kiedy z namiotu wybiegł Riker i złapał Mag w pasie oraz przycisnął do siebie. To samo Matt zrobił ze swoją zadziorną kuzynką. 

~Narrator~ 

- Co jest?! – zapytał blondyn będąc już lekko pod denerwowany zachowaniem szarpiącej się brunetki. 

- Puszczaj mnie Riker. Doigrała się!

- Co Ty mówisz?! Bardziej Ty się doigrałaś jasne? Nikt ci nie wlewał tego świństwa do buźki. Sama chciałaś to teraz masz i przestań się wykłócać!

- Och miło, że jesteście wszyscy przeciwko mnie. Dziękuję za takie coś. – Maggie wyswobodziła się z uścisku przyjaciela i ze zdradziecką łzą na policzku odbiegła.

- Wiecie? Myślę, że trochę za surowo ją potraktowaliśmy. – odezwa się dotychczas milczący Ell.

- Nie, nie surowo. To ona nie zrozumiała. Jak zrozumie, to przyjdzie. – powiedział Matt i prawie wszyscy poszli rozpalić ognisko, aby zrobić coś na śniadanie.  No właśnie prawie. Został Rocky, który zaraz po odejściu przyjaciół pobiegł za przyjaciółką.   Riker i Alex starali się zachować kamienną twarz, lecz obojgu było źle. Oboje martwili się o Mag  i obojgu było wstyd za swoje zachowanie. Z jednej strony mają rację, a z drugiej wiedzieli, że krzykiem nic nie załatwią, że jeszcze tylko pogorszą sprawę, ale cóż. Emocje wzięły górę.

~Tym czasem u Rocky’ego. ~

Brunet biegł za przyjaciółką i spotkał ją obok jakiegoś starego drzewa. Nie chciał się odzywać.  Nie chciał zbezcześcić tej ciszy i pięknego harmonijnego otoczenia swoimi zbędnymi słowami. Po prostu usiadł obok dziewczyny i razem wpatrywali się w jakiś punkt oddalony od nich.

- Ty też masz zamiar mi wytykać wszystko?- błogą cisze przerwała dziewczyna. Chłopak jednak nie miał zamiaru się odzywać. Nadal siedział wypatrując czegoś przed sobą. – Przepraszam ok.? Przepraszam wiem, że źle zrobiłam. To się nie powtórzy, tylko proszę odezwij się! Nawrzeszcz, zaśmiej się co kol wiek, tylko nie karaj mnie swoim milczeniem.

- Nie odzywam się bo to nie mnie powinnaś przepraszać. Nie jestem na Ciebie zły mała.- gitarzysta zaśmiał się i poczochrał włosy przyjaciółki.

- Nie rozumiem.- powiedziała po ogarnięciu się.

- Tu nie ma co rozumieć. Powinnaś przeprosić Alex, Matta i Rikera. Alex bo teraz naskoczyłaś na nią za nic i napędziłaś jej wczoraj niezły strach. Matta dlatego, że był za Ciebie odpowiedzialny. Bo pomyśl co by było gdyby coś Ci się stało?.... No właśnie. Na koniec Rikera, bo chłopak serio się wystraszył jak zniknęłaś,  jak byłas ledwo żywa no i również był za Ciebie odpowiedzialny.

- Wow! Rocky skąd u Ciebie taka mądrość? – zapytała z nie do wierzeniem 

- Ma się te przebłyski. – zaśmiał się, po czym dodał ze śmiertelnie poważną miną. – Ale jeśli ktoś się dowie, to Cię zabiję! – popatrzył na dziewczynę po czym wybuchł nagłym śmiechem. – Hahahah, żałuj, że nie widziałaś swojej miny! Hahahaah!

- Weź mnie więcej tak nie strasz! – dziewczyna krzyknęła i pacnęła przyjaciela lekko w ramię.

- Ałaaaa.

- Przestań udawać. Nawet tego nie poczułeś!

- Fakt. – szepnął sobie pod  nosem

- Dobra, wracajmy do nich.

- Tak masz rację.

 ~ Maggie~

Nawaliłam wiem to! Teraz pozostaje mi tylko przeprosić resztę tak jak mówił Rocky i ponieść wszelkie konsekwencje.Nim się obejrzałam stałam przy ognisku, a wszyscy wlepiali we mnie wzrok. 

- Dalej. Dasz radę. - Rocky szepnął mi do ucha i lekko pchnął w stronę przyjaciół. 

- Słuchajcie ja.... ja chciałabym przeprosić. Alex za to, że na Ciebie tak naskoczyłam wiedząc, że masz rację i za to, że napędziłam Ci strachu. Matt, wiem, że jesteś odpowiedzialny za mnie. Riker, Ciebie chciałabym przeprosić najbardziej. Wiem, że śle postąpiłam, że jesteś odpowiedzialny za mnie....nas, że Cię tak przestraszyłam. Chciałabym Ci również podziękować, za opiekę. Na koniec chciałabym przeprosić was wszystkich, że przeze mnie musieliście wstać w środku nocy i iść mnie szukać. - wydusiłam wszystko na jednym tchu, mając spuszczoną głowę. Zaraz jednak poczułam jak ktoś mnie przytula. Okazali się to moi przyjaciele. Jednak kogoś mi tu brakowało..... Riker dalej siedział na ławce smażąc swoją kromkę chleba. Nie powiem, zakuło. 

- Nie gniewamy się. Po prostu się martwiliśmy. -Powiedziała Alex, a ja jeszcze bardziej wtuliłam się w paczkę.

- Dobra dosyć rozczulania się. Pakujcie się i wracamy!- zarządził najstarszy z Lynchów i po prostu nas ominął. Odprowadziłam go smutnym wzrokiem. Było mi przykro, że dalej jest na mnie zły. Moje przygnębienie zauważyła jednak pewna wspaniała osóbka. 

- Spokojnie przejdzie mu... On nie jest zły, tylko chce Ci dać taką nauczkę. To w końcu Lynch, a wiesz... My jesteśmy...hymmm jakby to powiedzieć... DZIWNI o tak, to dobre określenie.- tą osóbka była Rydel. Dziewczyna uśmiechnęła się i krzepiąco poklepała po ramieniu, po czym dołączyła do Rossa siłującego się z ich namiotem. A ja? Ja zrezygnowana usiadłam na ławeczce przy ognisku gdyż wiedziałam, że Riker nie życzy sobie teraz mojego towarzystwa, a poza tym ze wszystkim zdążył się już uporać. 

~ Pół godziny później~

Mam tego po prostu dość! Mam dość jego lekceważącego stosunku do mnie! Przez ostatnie trzydzieści minut nie uraczył mnie nawet spojrzenie, a już nie wspomnę o jakimkolwiek odezwaniu się. 

- Długo będziesz się tak jeszcze gniewał?- nie wytrzymałam i zadałam pytanie, które mnie nurtowało. 

- Powiedział Ci ktoś  w ogóle, że się gniewam?- Odparł.... Oschle? 

- Nikt nie musiał mówić!

- No to przestań w końcu wyciągać pochopne wnioski ok?! - i dalej to samo. Nie spojrzał nawet na mnie. Jedyne, co zrobił to tylko lekko podniósł głos

-  Nie krzycz na mnie! I nie wyciągam... To widać! Nie patrzysz na mnie, ani nic. Odzywasz się do mnie oschle.... więc przestań wciskać mi kit i łaskawie oświeć mnie, o co Ci biega!!- no i proszę. Moje emocje wzięły górę. Całe szczęście, że jesteśmy już pod domem. Samochód jeszcze dobrze nie stanął, a ja już z niego wyskoczyłam. Teraz jedyne, o czym marzę, to pozamulać w samotności. 

~ Narrator~ 

- Stary tak właściwie to, o co ci teraz biega? Przecież przeprosiła!- Powiedział zmieszany Ratliff 

- O nic jasne?! Odczepcie się. 

- Rikeeer! - Zawołała za nim Delly, gdyż chłopak wysiadł z auta.

- Nie!- Krzyknął i pobiegł w stronę gdzie prędzej pobiegła brunetka.

-Jesteście bardzo dziwni… Najpierw się do niej nie odzywa, a teraz poleciał za nią jak kot za myszą.- Powiedział Matt

-Bo to Lynchowie, tego nie ogarniesz- wtrącił Ratliff  i o dziwo wszyscy wybuchli śmiechem.

-Dobra Alex idziemy do domu- chłopak wziął torby i pociągnął delikatnie swoją kuzynkę za rękę

 -Ej Chwila!- Krzyknął Rocky

-Coo?- Zmieszane kuzynostwo odpowiedziało razem

-Widzimy się później?

-Jasne, czemu nie- odpowiedziała Alex

-No to świetnie! Jesteśmy umówieni! To wbijcie do nas wszyscy jak już wszystko będziecie mieć ogarnięte- Rocky podszedł do Alex i pocałował ją w policzek, a potem wrócił do auta.

-Emm dobra Dzikusy, siadać, jak widać muszę zastąpić Rikera za kierownicą.

Delly usidła na miejsce kierowcy i odpaliła auto. Na miejscu byli po chwili, chłopcy zabrali torby i wszyscy poszli się rozpakowywać.

~Tymczasem u Riker’a~

Blondyn biegł cały czas za przyjaciółką, ale po chwili dziewczyna się zatrzymała i usiadła na krawężniku i się skuliła. Riker usiadł obok dziewczyny. Siedzieli w ciszy dobre dziesięć minut, w końcu brunetka nie wytrzymała

-Dlaczego?- Dziewczyna nie otrzymała odpowiedzi, więc ponowiła pytanie

-Riker! Dlaczego?

Po niedługim zastanowieniu chłopak się odezwał

-Dlaczego co? Dlaczego się nie odzywałem? Chcesz wiedzieć, dlaczego byłem zły?

Brunetka kiwnęła głową na potwierdzenie, ale cały czas unikała jego wzroku, Riker to zobaczył i złapał lekko podbródek przyjaciółki i zmusił ją do tego, żeby spojrzała mu prosto w oczy

-Na początku byłem zły, ale teraz już nie! Teraz chodziło głównie o troskę o Ciebie. Martwiłem się... Nawet nie wiesz jak bardzo. Jak zniknęłaś to nie wybaczyłbym sobie, gdyby coś Ci się stało…

-Riker.. Tak bardzo Cię przepraszam, to wszystko moja wina- dziewczyna zaczęła łkać, a Riker przyciągnął ją do siebie i bardzo mocno przytulił

-Już dobrze, już dobrze, ale proszę nie płacz. –Chłopak złapał Maggie za rękę i ruszyli w stronę domu.

-Maggie… idziemy do mnie czy mam Cię odprowadzić do domu Alex?

-Chce wrócić do Alex.

-Okej.

Riker wraz z przyjaciółką doszli do domu Alex po nie całych dziesięciu minutach

-Zobaczymy się później? –Spytał Riker

-Nie wiem, źle się czuje, dam znać dobrze?

-Dobrze- chłopak pocałował brunetkę w policzek i poszedł w stronę swojego domu, a Maggie udała się do drzwi.

Weszła do domu nie witając się z nikim i po chwili była w swoim pokoju. Zamknęła drzwi, włączyła nie głośno muzykę i sięgnęła po swój pamiętnik, który leżał pod poduszką i zaczęła w nim pisać.

Maggie była zajęta, a Alex razem z Mattem właśnie skończyli wszystko ogarniać i postanowili się zebrać i udać się do Lynchów.

Alex postanowiła wejść na chwile do pokoju przyjaciółki.

-Ej Stara, idę razem z Mattem do Lynchów, idziesz z nami?

-Wiesz… Źle się czuję, idźcie sami, ja może do was dojdę, ale nie gwarantuje.

-Dobrze. – Blondynka pożegnała się z przyjaciółką i razem z Mattem wyruszyli w stronę domy swoich przyjaciół i doszli tam bardzo szybko.

~Maggie~

Naprawdę chciałam iść z nimi, ale serio, źle się czuje. No cóż, Może coś w telewizji będzie, chociaż wątpię, no w każdym razie poszłam do salonu. Jak ja dawno nie wchodziłam na Twittera, ciekawe jak tam zdjęcie, które dodał Riker.- Pomyślałam

 Odpaliłam laptopa, zalogowałam się na swoje i konto i weszłam na TT, nie mogłam uwierzyć w to, co zobaczyłam… po zdjęciem było dużo komentarzy pozytywnych, ale było też masę hejtów! Ludzie uważają, że jestem tylko kolejną fanka, która chce ich wykorzystać, wyzywają mnie, wypisują " spadaj od RIKERA ON JEST MÓJ".

Nie mogłam więcej czytać tego czegoś, więc jak najszybciej zamknęłam lapka, potem się ubrałam i wybiegłam z domu...

_______________________________________

Hej! Z góry przepraszamy za długą nie obecność, ale były pewne problemy... W każdym bądź razie, mamy nadzieje, że rozdział się podobał, należy on nawet chyba do dłuższych :) 

https://www.youtube.com/watch?v=VZKU3Dkw3HE&hd=1 ---> Link do piosenki, która była śpiewana przez Maggie. :)

Renia i Patrycja :)

SMACZNEGO JAJKA I MOKREGO DYNGUSA <3